Całe życie

Okropna książka, daje 1.

Okropna książka, daje 1.

Piękno jednak tkwi w prostocie. Egger wiedzie życie proste, ciche, pracowite i najczęściej samotne. Na nic się nie skarży, jest pogodzony z losem. A los to niełatwy, brutalne dzieciństwo, tragiczna lawina, wojna, łagry, powojenny los. Jest w nim zgoda na to wszystko. Są i marzenia, by pojechać dalej, niż wioska, by siać warzywa.

Piękno jednak tkwi w prostocie. Egger wiedzie życie proste, ciche, pracowite i najczęściej samotne. Na nic się nie skarży, jest pogodzony z losem. A los to niełatwy, brutalne dzieciństwo, tragiczna lawina, wojna, łagry, powojenny los. Jest w nim zgoda na to wszystko. Są i marzenia, by pojechać dalej, niż wioska, by siać warzywa.

Kolena książką w tym miesiącu i kolejny strzał w 10. Uwielbiam czytać książki, w których treść płynie nieprzerwanie interesująco w spokojnym tempie, niepozwalając przy tym na zatrzymanie się i chwilę oddechu. Za to po przeczytaniu męczy jeszcze długo ciężarem swojej treści zmuszając do chwili refleksji.

Kolena książką w tym miesiącu i kolejny strzał w 10. Uwielbiam czytać książki, w których treść płynie nieprzerwanie interesująco w spokojnym tempie, niepozwalając przy tym na zatrzymanie się i chwilę oddechu. Za to po przeczytaniu męczy jeszcze długo ciężarem swojej treści zmuszając do chwili refleksji.

Wzruszająca... Aż nie wiem co mam napisać.

Wzruszająca... Aż nie wiem co mam napisać.

Jak całe życie można zamknąć w 157 stronach? Można, i to w prosty, przejmujący sposób. Prostota potrafi być przejmująca, jak bohater Andreas Egger.

Jak całe życie można zamknąć w 157 stronach? Można, i to w prosty, przejmujący sposób. Prostota potrafi być przejmująca, jak bohater Andreas Egger.

Niesamowita i poruszająca opowieść o zwykłym/ niezwykłym człowieku i jego życiu. Przepiękne i minimalistyczne opisy natury splatają się z wydarzeniami człowieka, który potrafi odnaleźć piękno w prostych rzeczach.

Niesamowita i poruszająca opowieść o zwykłym/ niezwykłym człowieku i jego życiu. Przepiękne i minimalistyczne opisy natury splatają się z wydarzeniami człowieka, który potrafi odnaleźć piękno w prostych rzeczach.

Ujmująca, prosta historia człowieka,który przez większość czasu był samotny, ale nigdy nie uległ pokusom świata, żądzy zemsty, pijaństwu czy rozpuście. Umiał zadbać o sobie, kochał. Doceniał piękno i siłę natury.

Ujmująca, prosta historia człowieka,który przez większość czasu był samotny, ale nigdy nie uległ pokusom świata, żądzy zemsty, pijaństwu czy rozpuście. Umiał zadbać o sobie, kochał. Doceniał piękno i siłę natury.

Piękno jest w prostocie. Nie musi być gwałtownych zwrotów akcji, fabularnych zawijasów, filozoficznych (lub pseudo) dywagacji. Wystarczy całe życie.

Piękno jest w prostocie. Nie musi być gwałtownych zwrotów akcji, fabularnych zawijasów, filozoficznych (lub pseudo) dywagacji. Wystarczy całe życie.

Takie Sny o pociągach, tylko gorsze. Dla mnie zbyt prozaiczna, niemal jak sprawozdanie.

Takie Sny o pociągach, tylko gorsze. Dla mnie zbyt prozaiczna, niemal jak sprawozdanie.

Życie Andreasa Eggera ściśle związane z przemianami XX wieku; od biednej górskiej wioski przez budowanie wyciągów do miejscowości turystycznej. Egger przyjmuje życie z prostotą, ciężko pracuje. Kocha góry, mimo tragedii i które opuszcza tylko raz, gdy werbują go na wojnę. Autor w tej niewielkiej książce zawarł wiele pięknych opisów gór. Na okładce malutka postać, góry i chata, i szorstkość w dotyku.
Książkę przeczytałam kolejny raz i kolejny raz mnie zadziwiła i wzruszyła.

Życie Andreasa Eggera ściśle związane z przemianami XX wieku; od biednej górskiej wioski przez budowanie wyciągów do miejscowości turystycznej. Egger przyjmuje życie z prostotą, ciężko pracuje. Kocha góry, mimo tragedii i które opuszcza tylko raz, gdy werbują go na wojnę. Autor w tej niewielkiej książce zawarł wiele pięknych opisów gór. Na okładce malutka postać, góry i...